Chili

17-03 Na ruim 225 km off-road bereiken we de Chileense grens, waar we weer in een mum van tijd overheen zijn. En zoals de douanier zei; welcome in the civilisation. Voorlopig even alleen maar asfaltwegen. Hier is ons bussie wel blij mee; de voorbanden hebben erg te lijden gehad van al die stenen en wasborden en zijn nodig aan vervanging toe. Ook de radiospeakers zijn overleden (misschien de muziek iets te hard😜 of gewoon stuk getrild). Maar voor de rest is het een TOP auto. We mogen niet klagen. Vlakbij San Pedro de Atacama, liggen de El Tatio geysers die we zeker willen bezoeken. Echter onderweg hebben we geen stadjes gepasseerd, dus konden geen geld pinnen. Helaas wilden ze ons bij de geysers geen toegang verlenen zonder de entree met Chileense Peso’s te betalen. We hebben daar al onze overredingskracht moeten gebruiken om na een half uiteindelijk toch naar binnen te kunnen en te mogen betalen met $ dollars (maar.... dan moest het wel een nieuw biljet zijn). De hele bus omgekeerd, alle dollar biljetten die we hadden laten zien en godzijdank was er één bij die hun goedkeuring kon dragen. Pffff....🥵. Maar het was de moeite waard! Vandaar uit bezoeken we het dorp San Pedro de Atacama. Een plaatsje waar je je in het wild westen waant en de tijd zo’n 50 jaar heeft stil gestaan. Piepkleine stoffige straatjes, en vol met hostels en tourorganisaties, maar bijzonder sfeervol. Vandaaruit trekken we verder richting Santiago zo’n 1500 km zuidelijker over de Pan-American Highway nr.5. Één lange rechte weg door de Atacama woestijn! Bloedheet en met verbazingwekkend heel veel wind. ‘S nachts moeten we dan ook echt een plekje vinden met iets van beschutting, anders staat de bus de hele nacht te schudden van de straffe wind. En geloof me, dan doe je geen oog dicht! Gelukkig vinden we de tweede nacht een mooie plek aan zee en achter de rotsen. Na 4 dagen km vreten, komen we aan in Quilpue waar onze oude buurtjes uit de Vroonermeer een huis hebben. Hernan die oorspronkelijk uit Chili komt, verwelkomt ons dan ook hartelijk en we mogen daar op het erf staan. Heerlijk na een bijna een week stofhappen weer een warme douche, en een zalige maaltijd door Hernan bereidt. Vandaag zijn we met het openbaar vervoer naar Valparaiso gegaan waar Hernan ons een rondleiding heeft gegeven, de mooiste plekjes hebben we gezien en onze camera heeft overuren gemaakt 📸. Niet de standaard toeristische hoogtepunten, maar juist de plekken waar de Chileense bevolking zich ophoudt. In één woord een geweldige ervaring.